ΡΟΜΠΟΛΑ ΚΕΦΑΛΟΝΙΑΣ
Η ρομπόλα είναι αυτόχθονη ποικιλία. Πίνεται κρύα και συνοδεύει ιδανικά τοπικά παραδοσιακά πιάτα της Κεφαλονιάς (σκορδαλιά, μπακαλιαρόπιτα κλπ) καθώς και θαλασσινά. Η ετήσια παραγωγή ανέρχεται σε 500 τόνους περίπου . Η παραγωγή καταναλώνεται είτε στη χώρα μας είτε στο εξωτερικό. Σε Ευρώπη και Αμερική εξάγουμε σημαντικές ποσότητες. ΖΩΝΗ ΡΟΜΠΟΛΑΣ ΚΕΦΑΛΟΝΙΑΣ Όλη η έκταση καλλιέργειας της ρομπόλας είναι στο νότιο κεντρικό τμήμα της Κεφαλονιάς σε υψόμετρα από 175μ έως και 800μ. Περιλαμβάνει το οροπέδιο των Ομαλών (Άγιος Ελευθέριος, Βαλσαμάτα & Φραγκάτα, Επανοχώρι, Μιχάτα) και ανατολικά του τις δυτικές – νοτιοδυτικές πλαγιές του Αίνου (1628μ). Από το κατάφυτο με αμπέλια και ελιές οροπέδιο, που έχει μέσο υψόμετρο 390μ, η ζώνη της ρομπόλας κατηφορίζει προς τις ορεινές κοινότητες του Αργοστολίου βορειοδυτικά (Δαυγάτα, Διλινάτα, Φαρακλάτα) και νοτιοδυτικά (Δεμουτσανάτα & Μιτακάτα, Τρωϊανάτα) και νότια προς την περιοχή της Λειβαθούς (Βλαχάτα, Μουσάτα, Περατάτα), όπου και έχει ως νότιο και χαμηλότερο όριο τον κεντρικό δρόμο Αργοστολίου Ελειού-Πρόννων.
Η ΜΑΥΡΟΔΑΦΝΗ
Η ζώνη των οίνων ΠΟΠ (ΟΠΕ) Μαυροδάφνη Κεφαλονιάς (Κεφαλληνίας κατά την επίσημη εκδοχή) (PDO Mavrodafni Kephalinias) θεσμοθετήθηκε το 1971.
Οι οίνοι ΠΟΠ Μαυροδάφνη Κεφαλονιάς έχουν τον κωδικό ΜΚ.
Η μεγαλύτερη έκταση της ζώνης των οίνων ΠΟΠ (ΟΠΕ) Μαυροδάφνη Κεφαλονιάς είναι στη δυτική πλευρά της Κεφαλονιάς στη χερσόνησο της Παλικής (Αγία Θέκλα, Δαμουλιανάτα, Κατωγή, Κουβαλάτα, Κουντογουράτα, Μονοπολάτα, Σκινέας, Σουλλάροι, Χαυδάτα, Χαβριάτα).
Μικρότερες εκτάσεις υπάρχουν στις περιοχές Αργοστολίου (Αγκώνας), Ελειού-Πρόννων (Αγρίνια, Πάστρα, Πόρος, Σκάλα), Λειβαθούς (Σβορωνάτα, Σπαρτιά) και Σάμης (Καταποδάτα, Μεσοβούνια).
Η ΚΕΦΑΛΟΝΙΤΙΚΗ ΤΥΡΟΚΟΜΙΑ
“Η σχέση του νησιού μας με την τυροκομία είναι αυταπόδεικτη και επαληθεύεται ιστορικά. Βασιζόμενοι σε έρευνες του συμπατριώτη μας Γ. Μοσχόπουλου (διδάκτωρ ιστορίας) αξίζει να αναφέρουμε ότι σύμφωνα με απογραφή του 1810 (British Museum, AD20187), στο νησί παράγονταν 682.615 λίτρες τυρί και από αυτές εξάγονταν 9.102. Παρόλο που δεν διευκρινίζεται η ανά είδος σύνθεση των ποσοτήτων, το γεγονός της καταγεγραμμένης παραγωγής τυριού είναι εξαιρετικά σημαντικό, γιατί φανερώνει την ύπαρξη της απαραίτητης τεχνογνωσίας για την παραγωγή και διατήρηση τυριού σε ευρύτατη κλίμακα.” διαβάζουμε στην ιστοσελίδα των αφων Σταμούλη, μιας οικογένειας με μακρά παρουσία στην ιστορία της κεφαλονίτικης τυροκομίας.
Στην Κεφαλονιά έχουμε 1200 οικογένειες κτηνοτρόφων που παράγουν ημερησίως 45 τόννους γάλακτος από το οποίο φτιάχνονται κυρίως φέτα αλλά και εξαιρετικά άλλα τυριά , όπως μυζήθρα, μανουρομυζήθρα, κεφαλοτύρι, γραβιέρα, πρέντζα (στούμπα όπως λέγεται εδώ)
ΤΟ ΚΕΦΑΛΟΝΙΤΙΚΟ ΜΕΛΙ
«Η μελισσοκομία δεν είναι δουλειά!.. «Είναι μεράκι και αγάπη!», λέει και ξαναλέει ο Πρόεδρος των μελισσοκόμων της Κεφαλονιάς και πιστοποιημένος παραγωγός βιολογικού μελιού κ. Θ. Αθανασάκης. Και σε μας τους άσχετους, τους αμύητους, ανοίγει ένα «παραθυράκι κατανόησης», καθώς, σχεδόν ευτυχισμένος, μας περιγράφει -Πέμπτη βράδυ- πώς πέρασε όλη του τη μέρα στο μελίσσι του, για να καταλήξει (περιχαρής) ότι αμέσως μετά την συνάντησή μας και μέχρι τις πέντε το πρωί θα ασχοληθεί με τις μετακινήσεις των κυψελών του! Προηγουμένως, ο κ. Αθανασάκης, ικανοποιώντας το αίτημά μας, μας είπε δυο λόγια για το αγαπημένο του έντομο και τον «κύκλο του μελιού».
Η μικροκοινωνία των μελισσών, έχει τη βασίλισσά της που κάποιος κηφήνας την γονιμοποιεί κάποια μέρα της Άνοιξης. Η μέλισσα, όταν γεννιέται, καθαρίζει τις πρώτες τέσσαρις ή πέντε μέρες το κελί της. Τις επόμενες δέκα μέρες γίνεται τροφός και στην συνέχεια οι αδένες της μετατρέπονται σε κεντρί και γίνεται φύλακας και αργότερα, συλλέκτης γύρης, μελιού και νερού.
Το θαυμαστό έντομο που ονομάζουμε μέλισσα είναι μια «κοινωνία οσμών». Μια μέλισσα μυρίζει χίλιες φορές καλύτερα από έναν σκύλο! ( Και γι αυτό δεν πρέπει ο μελισσοκόμος να επιτρέπει να εισβάλουν στην κυψέλη, ξένες προς το μελίσσι μυρουδιές!).Η μέλισσα τρέφεται με γύρη και νέκταρ. Την γύρη τη συλλέγει, την εμπλουτίζει με ένζυμα και την αποθηκεύει: είναι οι πρωτεΐνες της. Το μέλι, το δημιουργεί είτε συλλέγοντας από τα μελιτώματα ( είναι σακχαρώδεις χυμοί του φλοιού δέντρων), είτε από το νέκταρ των λουλουδιών και είναι οι υδατάνθρακές της. Τα μελιτώματα ή το νέκταρ τα επεξεργάζεται κατ’ αρχάς στο στομάχι της και ακολούθως, όταν εισέλθει στην κυψέλη τα προσφέρει στις μέλισσες που βρίσκονται εκεί, οι οποίες αφού εμπλουτίσουν το προϊόν με ένζυμα και μειώσουν την υγρασία, το παραδίδουν σε άλλες. Αυτή η «σκυταλοδρομία» συνεχίζεται μέχρι να ολοκληρωθούν οι ζυμώσεις και η υγρασία στο νέκταρ περιορισθεί στο 17-21%.
Οι μέλισσες, λοιπόν, όσο βρίσκουν παράγουν μέλι και αποθηκεύουν γύρη. Παράγουν, επίσης, βασιλικό πολτό -που είναι η τροφή της βασίλισσας- προπόλη και κερί.
Η συνεισφορά τους, φυσικά, στην επικονίαση χιλιάδων φυτών είναι ανυπολόγιστης αξίας!
Οι μέλισσες επηρεάζονται πολύ από το περιβάλλον, στο οποίο, όμως, προσαρμόζονται πολύ γρήγορα. Η ξηρασία ή η γειτνίαση με τις σφήκες επηρεάζουν αρνητικά, αλλά η ανθρώπινη πρακτική αποτελεί τον κυριότερο εχθρό τους! ( Στην ανθρώπινη πρακτική θα πρέπει να συγκαταλεχθούν η εντατική καλλιέργεια, οι εκχερσώσεις, οι πυρκαγιές, η πρακτική των αντιβιοτικών, των εντομοκτόνων, των φαρμάκων και η εύκολη καταφυγή στις διασταυρώσεις και τα συνεχή «μπολιάσματα» που αρρωσταίνουν και σκοτώνουν τα μελίσσια!)
«Δεν θα χρειαζόταν καμιά διαφοροποίηση συμβατικής και βιολογικής μελισσοκομίας», σημείωσε ο κ. Αθανασάκης, « αν ο μελισσοκόμος ήταν συνετός ως προς την χρήση των φαρμάκων και δεν τοποθετούσε τις κυψέλες του σε υποβαθμισμένες περιβαλλοντικά περιοχές!».
ΤΟ ΚΕΦΑΛΟΝΙΤΙΚΟ ΕΛΑΙΟΛΑΔΟ
ΤΟ ΚΕΦΑΛΟΝΙΤΙΚΟ ΛΑΔΙ Υπάρχουν πολλοί λόγοι που κάνουν τη γεύση του Κεφαλλονίτικου ελαιόλαδου μοναδική. Οι κυριότεροι από αυτούς είναι ο ήλιος, η θαλασσινή αύρα, η υγρασία, η εξαιρετική ποιότητα εδάφους, το εύκρατο κλίμα και η ολοχρονική ανάπτυξη των δέντρων. Έτσι η Κεφαλονιά προσφέρει την κατάλληλη ποιότητα εδάφους στο να αναπτυχθεί ο καρπός της ελιάς. Εκτός από όλα αυτά σημαντικό ρόλο παίζει και ο ιδιοκτήτης, ο οποίος με την προσωπική του φροντίδα και αφοσίωση, συμβάλλει στην ποιότητα του προϊόντος. Το κλάδεμα, το λίπασμα, το σκάψιμο, το πότισμα και το ράντισμα αποτελούν το κάθε βήμα της ανάπτυξης από την ανθοφορία μέχρι το μάζεμα του καρπού. Οι ελιές μαζεύονται με το χέρι και δεν μένουν ποτέ πάνω από τέσσερις μέρες κομμένες. Το Κεφαλλονίτικο λάδι παράγεται με τους παραπάνω τρόπους έχοντας ως αποτέλεσμα εξαιρετική ποιότητα. Η παραγωγή του ελαιόλαδου αποτελεί πάραδοση και μεταφέρεται από γενιά σε γενιά.
ΕΙΔΗ ΕΛΑΙΟΛΑΔΟΥ
ΕΞΤΡΑ ΠΑΡΘΕΝΟ ΕΛΑΙΟΛΑΔΟ: Προέρχεται από το πρώτο κρύο πάτημα των ελιών χωρίς την χρήση χημικών. Είναι το υγιεινό, γευστικό και αρωματικό λάδι. Πρέπει να περιέχει μέχρι 1% οξύτητα.
ΠΑΡΘΕΝΟ ΕΛΑΙΟΛΑΔΟ: Προέρχεται από το δεύτερο κρύο πάτημα των ελιών δηλαδή ο πολτός από το πρώτο πάτημα.
ΕΛΑΙΟΛΑΔΟ: Προέρχεται από την χημική απόσταξη του πολτού. Συνήθως προσθέτουνε λίγο παρθένο ελαιόλαδο για άρωμα.πηγή: ionion.com
Στην Κεφαλονιά συναντάμε τις ποικιλίες ελαιοδέντρων ,τις”κορώνι” και “Θιακό”. Η ποικιλία κορώνι συναντάται στην περιοχή “φαγίας” μεταξύ Μουσάτων-Βλαχάτων και Ομαλών καθώς και στα χωριά της Λειβαθούς, ενώ το “κορώνι” συναντάται περισσότερο στις περιοχές Αργοστολίου και Παλλικής. Και οι 2 ποικιλίες παράγουν εξαιρετικό ελαιόλαδο, οι όποιες διαφορές έχουν να κάνουν κυρίως με μορφολογικά και γενικότερα χαρακτηριστικά των ελαιοδέντρων
ΟΙ ΧΑΡΤΕΣ ΤΩΝ ΤΟΠΙΚΩΝ ΠΡΟΪΟΝΤΩΝ
Η ΜΑΥΡΟΔΑΦΝΗ ΣΤΗΝ ΚΕΦΑΛΟΝΙΑ 
Η ΖΩΝΗ ΤΗΣ ΡΟΜΠΟΛΑΣ 
ΤΟ ΚΕΦΑΛΟΝΙΤΙΚΟ ΕΛΑΙΟΛΑΔΟ 
ΚΕΦΑΛΟΝΙΤΙΚΑ ΤΥΡΟΚΟΜΙΚΑ 
ΤΟ ΚΕΦΑΛΟΝΙΤΙΚΟ ΜΕΛΙ
