Είναι η Κεφαλονιά μας……….. η ψυχή του νησιού μας μέσα από εικόνες…………..

Νοτιοανατολικά του νησιού της Κεφαλονιάς, στο φαράγγι του Πόρου και σε ύψος 70 μέτρων βρίσκεται το Σπήλαιο της Δράκαινας. Η έκταση του υπολογίζεται στα 90 τετραγωνικά μέτρα. Η Εφορεία Παλαιοανθρωπολογίας και Σπηλαιολογίας Νοτίου Ελλάδας πραγματοποίησε ανασκαφές από το 1992 έως το 2005 με αποτέλεσμα να χρονολογηθούν οι δραστηριότητες στο σπήλαιο.
Το 1992 στη θέση Μπρούτζι στα Τζανάτα ένα ακόμα εύρημα του μυκηναϊκού πολιτισμού ήρθε στο φως, από τον αρχαιολόγο Λάζαρο Κολώνα, επιβεβαιώνοντας για ακόμα μία φορά πόσο άνθησε το νησί εκείνη την περίοδο. Πρόκειται για ένα καλοδιατηρημένο θολωτό τάφο, ο οποίος είναι μοναδικός στο είδος του στη δυτική Ελλάδα εξαιτίας της καλής του κατάστασης και του μεγέθους του (ύψος 3,95 μέτρα και διάμετρος 6,80 μέτρα). Το εμβαδόν του ανέρχεται στα 250 τετραγωνικά μέτρα.
Ένα αξιοθέατο που προσφέρει με την ομορφιά του ηρεμία και χαλάρωση στον επισκέπτη, ο Κήπος του Νάπιερ. Πρόκειται για ένα υπερυψωμένο δενδροφυτευμένο πάρκο με ποικίλα είδη φυτών και δένδρων στο εσωτερικό του Αργοστολίου.
Το όνομα που φέρει το πάρκο είναι προς τιμή του Άγγλου διοικητή που πρόσφερε πολλά σε έργα υποδομής κατά το 19ο αιώνα στο νησί. Εδώ έχει στηθεί και ένα ηρώο.

Πολλές εκδηλώσεις λαμβάνουν χώρα σε αυτό το πάρκο το οποίο ανακατασκευάστηκε μετά το σεισμό και είναι κατάλληλο για περιπάτους ακόμα και τις νυχτερινές ώρες μιας και διαθέτει φωτισμό.
Στη Λεωφόρο Ριζοσπαστών σώζεται ένα από τα ελάχιστα κτίρια που δεν καταστράφηκαν από το σεισμό του 1953. Η οικία Κοσμετάτου αποτελεί δείγμα της αρχιτεκτονικής που κυριαρχούσε στο νησί πριν τον καταστροφικό σεισμό. Το εσωτερικό του κτίσματος υπέστη ζημιές και μόνο οι τοίχοι του διασώθηκαν.
Πριν τη σεισμική δραστηριότητα που επέφερε ζημιές το οίκημα ήταν διώροφο, ενώ σήμερα σώζεται το ισόγειο μόνο.
Η οικία Κοσμετάτου ανήκει πλέον, μετά το θάνατο του ιδιοκτήτη, στο Δήμο Αργοστολίου ο οποίος έχει δεσμευτεί για την αναπαλαίωση του, τη συντήρησή του και το κτίσιμο ακόμη ενός ορόφου.
Υπάρχει και άλλο κτίσμα που διατηρεί στοιχεία της προσεισμικής περιόδου αλλά λόγω της θέσης του δεν το γνωρίζουν πολλοί.
Το μουσείο στεγάζεται στο ισόγειο της Κοργιαλενείου Βιβλιοθήκης και αποτελεί δωρεά του Βαγγέλη Τυπάλδου Μπάσια. Η νέα πτέρυγα του φιλοξενεί δύο εκθέσεις. Το μουσείο συγκεντρώνει μελετά, ταξινομεί και απογράφει την ιστορία και τα λαογραφικά στοιχεία της Κεφαλονιάς από την Ενετοκρατία ως το 1953 με τους σεισμούς.

Η μόνιμη έκθεση είναι χωρισμένη στις ενότητες αστικό και αγροτικό τμήμα, εκκλησιαστική τέχνη και σχέδιο πόλεως. Χωριστά εκθέτονται η Συλλογή Βυζαντινών Εικόνων Χαροκόπου και η Συλλογή Φραγκίσκου και Στέφανου Βαλλιάνου. Πρόκειται για ένα ζεστό οικογενειακό εκθεσιακό χώρο.

Σκοπός του μουσείου είναι η προβολή της Ιστορίας και των Λαογραφικών στοιχείων του νησιού από το 16ο αιώνα ως το 1953, που εξαιτίας των σεισμών καταστράφηκαν πολλά στοιχεία του κεφαλλονίτικου πολιτισμού.
Κατά το χρονικό διάστημα 1834-1839 ιδρύθηκε από τον Πέτρο Ι. Σκαρλάτο η Φιλαρμονική Σχολή Πάλλης που δραστηριοποιείται στο Ληξούρι. Η ίδρυση της σχολής ήταν το έναυσμα στο να δημιουργηθούν και άλλες ανάλογες σχολές στα Επτάνησα, που σκόπευαν στην πολιτιστική ανάπτυξη τα χρόνια της Βρετανικής κυριαρχίας.
Από τον 19ο αιώνα έως και σήμερα, έχοντας δύο αιώνων λειτουργικό έργο, η σχολή διαπαιδαγωγεί δωρεάν τους νέους που τους αρέσει η μουσική. Η σχολή στεγάζεται στο Γηροκομείο του Ληξουρίου και συνεχίζει ακάθεκτη το έργο της χωρίς να την πτοούν ούτε μεγάλα ιστορικά γεγονότα, όπως οι πόλεμοι στην Ευρώπη τον 20ο αιώνα ή οι εμφύλιοι, αλλά ούτε και καταστροφικά γεγονότα όπως οι σεισμοί του 1953.
Ο Ναός της Ευαγγελιστρίας και το κωδωνοστάσιο βρίσκονται στο Κάστρο του Αγίου Γεωργίου. Η μαρμάρινη επιγραφή που βρίσκεται σε αυτόν μαρτυρεί ότι ο ναός κατασκευάστηκε το 1580. Πρόκειται για επτανήσιο μπαρόκ ναό όπου στο μεσαιωνικό παρελθόν αποτελούσε τη μητρόπολη της πρωτεύουσας.
Υπέροχες αξιοθαύμαστες μεταβυζαντινές εικόνες διακοσμούν το ναό καθώς και ένα ξυλόγλυπτο τέμπλο. Από την Κυριακή του Θωμά έως την Κυριακή της καλής Σαμαρείτιδας, φιλοξενείται η θαυματουργή εικόνα της Παναγίας από τη Μονή Σισσίων.
Ο Ελβετός Κάρολος-Φίλιππος De Bosset είναι ο κατασκευαστής του έργου, που αποτέλεσε ανάσα για τους κατοίκους του Αργοστολίου αλλά και των χωριών της Κεφαλονιάς, της γέφυρας του Δεβοσσέτου. Η κατασκευή της το 1813 χαροποίησε τους κατοίκους του νησιού που για αυτούς υπήρξε μεγάλο πλεονέκτημα όσο αφορά στις μετακινήσεις τους και στην αποφυγή του Κούναβου που αποτελούσε εστία ελονοσίας και θανάτου.
Αρχικά επρόκειτο για μία ξύλινη κατασκευή η οποία μετά την ισοπέδωση του λόφου Μέτελα έγινε πέτρινη. Στο μέσο της γέφυρας θα συναντήσετε ένα μνημείο αφιερωμένο στους κατασκευαστές της, οι οποίοι πρόσφεραν σε αυτό το νησί ένα τόσο μεγάλο έργο υποδομής. Επίσης ο δρόμος που καταλήγει στη γέφυρα φέρει το όνομα του κατασκευαστή Κάρολου-Φίλιππου De Bosset προς τιμήν του ανθρώπου που έδωσε άλλο νόημα στην καθημερινότητα των κατοίκων.
Ο κόλπος του Αργοστολίου αποτελεί υπέροχο φυσικό τοπίο το οποίο είναι η αιτία που συγκαταλέγεται το λιμάνι του νησιού σε ένα από τα πιο ομορφότερα λιμάνια της Μεσογείου. Στην παραλία μπορείτε να περπατήσετε και να χαζέψετε στους πλανόδιους πωλητές κρατώντας τον καφέ σας ή τρώγοντας ένα παγωτό.
Ο Κούταβος είναι λιμνοθάλασσα που βρίσκεται νοτιοανατολικά του κόλπου του Αργοστολίου. Το σχήμα της είναι ελλειψοειδές, το μήκος της φτάνει τα 6,5 χλμ. και η έκταση της τα 1300 στρέμματα. Αποτελεί υγροβιότοπο με πλούσια χλωρίδα και πανίδα (κύκνοι, αγριόπαπιες, γλάροι κ.α). 
Πέντε χιλιόμετρα έξω από το Αργοστόλι, πηγαίνοντας προς Πεσσάδα βρίσκονται οι Τάφοι Μαζαρακάτων οι οποίοι βρέθηκαν στις αρχές του 20ου αιώνα. Πρόκειται για το μεγαλύτερο νεκροταφείο της μυκηναϊκής περιόδου που τα ερείπια του μαρτυρούν την εποχή μυκηναϊκού πολιτισμού που άκμαζε σε αυτή την περιοχή.Το νεκροταφείο, λόγω του ότι βρέθηκε άθικτο είναι μεγάλης σημασίας.
Στο Φανάρι, στο τέρμα του Αργοστολίου, στο λόφο βρίσκεται το Μνημείο των Πεσόντων Ιταλών, το οποίο είναι αφιερωμένο στους Ιταλούς στρατιώτες της μεραρχίας Aqui που έχασαν τη μάχη από τους Γερμανούς στην προσπάθειά τους να μην παραδοθούν σε αυτούς. Αυτή η αυτοθυσία και η άρνηση παράδοσης αντικατοπτρίζεται σε αυτό το μνημείο το οποίο θυμίζει τον πόνο του πολέμου και τις αξίες της θυσίας και του ηρωισμού. Η σφαγή αυτή είχε θύματα περισσότερους από 117 Ιταλούς στρατιώτες οι οποίοι τουφεκίστηκαν στην Casetta Rosa (Κόκκινο Σπίτι, σε μικρή απόσταση από το Αργοστόλι) το Σεπτέμβρη του 1943 (15-26 Σεπτέμβρη).
Η λεωφόρος Ριζοσπαστών πήρε το όνομά της από το μνημείο προς τιμήν των Ριζοσπαστών για την συνεισφορά τους στην ένωση της Επτανήσου με την Ελλάδα και βρίσκεται στο τέρμα της οδού. Η λεωφόρος Ριζοσπαστών είναι γνωστή και ως ο φοινικόδρομος του Αργοστολίου λόγω των πολλών φοινικόδεντρων κατά μήκος του δρόμου. Υπάρχουν πολλά κτίρια σε αυτό το δρόμο όπως η Φιλαρμονική Σχολή Αργοστολίου και η Οικία Κοσμετάτου.
Το Δημοτικό Θέατρο Κέφαλος αποτελεί τη μεγαλύτερη θεατρική σκηνή της Κεφαλονιάς και βρίσκεται στην κεντρική πλατεία Βαλλιάνου. Το θέατρο λειτουργεί από το 1994 αλλά η ιστορία του ξεκινά από από τον 19ο αιώνα. Μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή το δημοτικό θέατρο Κέφαλος χρησιμοποιήθηκε για να στεγάσει πρόσφυγες. Κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου βομβαρδίστηκε και κάηκε ενώ οι σεισμοί του 1953 προξένησαν σοβαρές ζημιές σε όλο το κτίριο.
Σήμερα θεωρείται κόσμημα για τους Κεφαλονίτες ενώ έχει φιλοξενήσει παραστάσεις της Κρατικής Ορχήστρας, της Λυρικής Σκηνής, διεθνείς παραγωγές, θεατρικές παραστάσεις και συναυλίες κορυφαίων δημιουργών όπως του Μίκη Θεοδωράκη και άλλα.
 
Ο μεγάλος φιλέλληνας ποιητής Λόρδος Βύρωνας έζησε κάποια χρόνια της ζωής του στην Κεφαλονιά και πιο συγκεκριμένα στη Λακήθρα.
Ο ποιητής γεννήθηκε στο Λονδίνο το 1788 και το 1823 συντάχθηκε εκεί μια Επιτροπή Βοηθείας για τον αγώνα των Ελλήνων εναντίον των Τούρκων στην οποία επιλέχθηκε ως εκπρόσωπός της ο Βύρωνας.
Υποστηρίζεται πως στην Κεφαλονιά έγραψε μερικά από το πιο γνωστά ποιήματά του και συγκεκριμένα καθισμένος πάνω σε ένα βράχο, γνωστός ως ο «Βράχος του Βύρωνα».
Ο βράχος αυτός βρίσκεται στο χωρίο Λακήθρα κοντά στη τοποθεσία Καλλιθέα και από εκεί κανείς έχει θέα την όμορφη Ζάκυνθο. Σήμερα υπάρχει μια πινακίδα στο κεντρικό δρόμο του χωριού που οδηγεί τον επισκέπτη στο μέρος αυτό. Επίσης πάνω στο βράχο υπάρχει μια πλάκα με χαραγμένα τα λόγια του ίδιου του Βύρωνα: «ΑΝ ΕΙΜΑΙ ΠΟΙΗΤΗΣ, ΤΟ ΟΦΕΙΛΩ ΕΙΣ ΤΟΝ ΑΕΡΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ».
Τα Κυκλώπεια Τείχη βρίσκονται έξω από το χωριό Ραζάτα και αποτελούν ερείπια των τειχών της αρχαίας πόλης Κράνης (7ος και 6ος π.Χ.), τα οποία είχαν περίμετρο περίπου τεσσάρων χιλιομέτρων.
Ονομάστηκαν έτσι εξαιτίας του μεγέθους τους και θεωρούνται σημαντικά κυρίως για τις πληροφορίες που μπορούμε να αντλήσουμε από αυτά για την ελληνική οχυρωματική τέχνη την Μυκηναϊκή εποχή.
Στην περιοχή, συναντάμε ακόμα ερείπια κτιρίων καθώς και έναν δωρικού ναού αφιερωμένου στη Θεά Δήμητρα και την κόρη της Περσεφόνη. Στο αρχαιολογικό μουσείο του Αργοστολίου υπάρχει μια επιγραφή για του λόγου το αληθές, με την αφιέρωση «Τριοπίς Δάματρι και Κόρα».
Το κάστρο του Αγίου Γεωργίου είναι χτισμένο πάνω από το χωριό Περατάτα σ’ ένα λόφο περίπου 300 μ. ύψους και απέχει από την πρωτεύουσα της Κεφαλονιάς, το Αργοστόλι, 5χλμ περίπου. Πιθανότατα κτίστηκε τον 12ομ.χ. αιώνα από τους Βυζαντινούς Αυτοκράτορες. Είναι ένα αξιόλογο Βενετσιάνικο κάστρο με μεταγενέστερες επεμβάσεις κύρια ενετικές του 16ου αιώνα που δεσπόζει στο νότιο τμήμα της Κεφαλονιάς και στον κόλπο του Αργοστολίου Το κάστρο υπήρξε η πρωτεύουσα της Κεφαλονιάς μέχρι το 1757 όταν έγινε νέα πρωτεύουσα το Αργοστόλι. Τα τελευταία χρόνια γίνονται εργασίες συντήρησης και το κάστρο έχει ανακτήσει μεγάλο μέρος της παλιάς του δόξας.
Τα εξωτερικά του τείχη που σώζονται ως σήμερα, κατασκευάστηκαν το 1504 από τους Ενετούς. Στο εσωτερικό του σώζονται εκκλησίες και κτίσματα καθώς και στο προάστιο ανατολικά της εισόδου. Εκεί υπάρχει και ο μητροπολιτικός ναός της Ευαγγελίστριας, χαρακτηριστικό δείγμα επτανησιακού μπαρόκ. Στο εσωτερικό του φυλάσσονται αξιόλογες μεταβυζαντινές εικόνες από τους ερειπωμένους ναούς του Κάστρου. Ακόμα σώζονται υπολείμματα μιας γέφυρας, που έγινε στην περίοδο της γαλλικής κατοχής του νησιού και ένωνε τις επάλξεις. 
Ένα από τα δύο κάστρα που δεν πρέπει να παραλείψετε να επισκεφτείτε στην Κεφαλονιά. Είναι γνήσιο δείγμα της οχυρωματικής τέχνης των Βενετών, οι οποίοι ήθελαν να ιδρύσουν μια ισχυρή καστροπολιτεία με μόνιμο πληθυσμό.
Είναι χτισμένο στη χερσόνησο της Άσσου, σε άκρως στρατηγική θέση και σήμερα μπορείτε να απολαύσετε τη θέα καθώς και να δείτε ό,τι έχει απομείνει από την παλιά του αίγλη. 
Κάποια από τα ερείπια των τοιχών του κάστρου που φτάνουν τα 2000μ. έχουν διασωθεί μέχρι και σήμερα, καθώς και η κατοικία του Ενετού άρχοντα (από το 1593 αποτελούσε την έδρα του), οι στρατώνες και η εκκλησία του Αγίου Μάρκου. Μεγάλη εντύπωση προκαλεί και η θολωτή είσοδος του κάστρου της Άσσου που σώζεται σε αρκετά καλή κατάσταση.
Το σπήλαιο της Δρογκαράτης είναι από τα αξιοθέατα της Κεφαλονιάς που πρέπει να δείτε οπωσδήποτε κατά την επίσκεψη σας στο νησί.
Ανακαλύφθηκε περίπου πριν από 300 χρόνια, όταν κατέπεσε ένα τμήμα του λόγω ισχυρού σεισμού και έτσι δημιουργήθηκε η τωρινή είσοδος. Αρχικά, το σπήλαιο αξιοποιήθηκε από την κοινότητα Χαλιωτάτων, υπό την επίβλεψη της σπηλαιολόγου κας Άννας Πετρόχειλου και από το 1963 είναι ανοιχτό για το κοινό όλο το χρόνο.
Το Σπήλαιο Δρογκαράτης βρίσκεται σε απόσταση 3 χλμ. από τη Σάμη και σε υψόμετρο 120 μέτρων, το βάθος του φθάνει τα 95 μέτρα και η θερμοκρασία του είναι 18ο κελσίου. Θεωρείται από τα καλύτερα σπήλαια στην Ελλάδα και είναι το μοναδικό με τόσο μεγάλη αίθουσα (διαστάσεις 65×45 και ύψος 20 μέτρα περίπου) και από τα καταλληλότερα για σπηλαιοθεραπεία.
Ένα από τα πλέον γνωστά αξιοθέατα στην περιοχή του Αργοστολίου, λίγο πιο πέρα από της φημισμένες Καταβόθρες και ακριβώς στην είσοδο του κόλπου του Αργοστολίου, στην περιοχή που ονομάζεται Άγιοι Θεόδωροι (από το ομώνυμο εκκλησάκι), βρίσκεται το Φανάρι.
Το Φανάρι των Αγίων Θεοδώρων εγκαινιάστηκε το 1928 και εντάχθηκε στο δίκτυο των φάρων της Ελλάδας το 1863. Είναι έργο του J. P. Kennedy.
Το 1953 στους σεισμούς της Κεφαλονιάς ο φάρος καταστράφηκε για να ανακατασκευαστεί αργότερα σύμφωνα με τα αρχικά σχέδια
Οι Καταβόθρες στην Κεφαλονιά ανήκουν στα πολλά γεωλογικά αξιοθέατά της. Βρίσκονται σε μια απόσταση 2km περίπου από το Αργοστόλι, στο ακρωτήριο των Αγίων Θεοδώρων. Οι Καταβόθρες είναι ρωγμές – ανοίγματα δίπλα στη θάλασσα, όπου μπαίνει το νερό και ακολουθεί μια μεγάλη διαδρομή διασχίζοντας υπόγεια σχεδόν ολόκληρο το νησί.
Το γεγονός αυτό αποκαλύφθηκε το 1963 όταν οι γεωλόγοι Βίκτορ Μάουριν (Viktor Maurin) και Γιόζεφ Τσέτλ (Josef Zötl) από το Πολυτεχνείο του Γκρατς, έριξαν 160 κιλά βαφής σε μία από τις καταβόθρες. Δύο βδομάδες αργότερα ίχνη χρώματος βρέθηκαν σε πηγές στην άλλη πλευρά του νησιού, 14 χλμ. μακριά, όπως επίσης και στο λιμνοσπήλαιο της Μελισσάνης.
Μοναδικό γεωλογικό φαινόμενο, το Λιμνοσπήλαιο της Μελισσάνης βρίσκεται σε απόσταση 2 χιλ. βορειοδυτικά της Σάμης. Η φυσική είσοδος του σπηλαίου είναι κατακόρυφη (διαστάσεων 40×50 μ.) και δημιουργήθηκε από την πτώση ενός τμήματος της οροφής. Παρόλα αυτά υπάρχει και τεχνητή είσοδος με σκαλοπάτια που επιτρέπει την επίσκεψη στο σπήλαιο. Το σπήλαιο ανακαλύφθηκε από τον Γιάννη Πετρόχειλο το 1951.
Η λίμνη βρίσκεται 20 μ. κάτω από την επιφάνεια του εδάφους, έχει μήκος 160 μ. περίπου και το νερό έχει βάθος 10 μ. έως 40 μ. Σταλακτίτες ηλικίας 20.000 χρόνων με περίεργα σχήματα στολίζουν το μεγαλύτερο τμήμα του σπηλαίου.
Αξίζει όταν επισκεφθείτε την Κεφαλονιά να κάνετε βαρκάδα στο σπήλαιο, έτσι άλλωστε γίνεται και η ξενάγηση. Ξεκινάει από το ξεσκέπαστο τμήμα του σπηλαίου όπου το φως πέφτει στο νερό και δημιουργεί τις ωραιότερες τυρκουάζ αποχρώσεις και συνεχίζεται στο σκεπασμένο τμήμα του.
Στο κέντρο της λίμνης υπάρχει ένα μικρό νησάκι, πάνω στο οποίο βρέθηκαν ευρήματα που πιστοποιούν τη λατρευτική λειτουργία του σπηλαίου καθώς, κατά την αρχαιότητα, οι προϊστορικοί κάτοικοι λάτρευαν τον Θεό Πάνα και την παρουσία γυναικείων μορφών, τις γνωστές Νύμφες. Γι’αυτό το λόγο το σπήλαιο Μελισσάνη ονομάζεται και Σπήλαιο των Νυμφών.
Ώρες λειτουργίας
Μαίο – Οκτώβριο Δευτέρα – Κυριακή, 8.30 π.μ. – 7.40 μ.μ.
Το Ίδρυμα Υιών Παναγή Φωκά–Κοσμετάτου είναι ένα κοινωφελές ίδρυμα μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα, το οποίο βρίσκεται στο Αργοστόλι Κεφαλληνίας. Δημιουργήθηκε το 1984 με κληροδότημα των αδελφών Σπυρίδωνος, Κοσμέτου και Νικολάου. Αρχικός σκοπός του Ιδρύματος ήταν η μετατροπή της οικογενειακής οικίας στο Αργοστόλι σε Μουσείο – Πινακοθήκη για την έκθεση των προσωπικών τους συλλογών και, εφόσον επαρκούσαν οι πόροι, η έκδοση ή επανέκδοση μελετών σχετικών με τα Επτάνησα και την Κεφαλονιά. Στη συνέχεια οι σκοποί διευρύνθηκαν προκειμένου το Ίδρυμα να ανταποκριθεί στις εξελίξεις της σύγχρονης εποχής και να αποτελέσει ένα δυναμικό και σύγχρονο περιβάλλον μάθησης για τους κατοίκους, και ιδιαίτερα τους νέους και τα παιδιά, της Κεφαλονιάς.