Η ιστορική γέφυρα του Αργοστολίου, η γνωστή ως Γέφυρα Δεβοσσέτου, κατασκευάστηκε το 1813 από τον Κάρολο-Φίλιππο De Bosset σε μια προσπάθειά του να αποτρέψει την είσοδο στο Αργοστόλι μέσω του Κουτάβου, που τα χρόνια εκείνα ήταν συνώνυμος στην καλύτερη περίπτωση με την ελονοσία και στη χειρότερη με το θάνατο. Για το λόγο αυτό ο δρόμος που καταλήγει στην γέφυρα είναι αφιερωμένος σε αυτόν και έχει το όνομά του.
Πρόκειται για μια γέφυρα που αρχικά ήταν ξύλινη. Οι πέτρες προήλθαν στην συνέχεια από την ισοπέδωση του λόφου του Μέτελα και έτσι προέκυψε η σημερινή της μορφή. Στη μέση της βρίσκεται το εικονιζόμενο μνημείο με τετράγλωσση επιγραφή σε ανάμνηση αυτών που κατασκεύασαν αυτό το τόσο σημαντικό μνημείο, αλλά και έργο υποδομής για την εποχή.
Σήμερα απομένει ως το όριο της λιμνοθάλασσας του Κουτάβου από τον υπόλοιπο κόλπο, ενώ η κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει από την συνεχιζόμενη διέλευση οχημάτων είναι τραγική. Τα περισσότερα στηθαία έχουν καταρρεύσει, ενώ έχει πάθει εκτεταμένη καθίζηση.
Περισσότερο από ποτέ είναι απαραίτητες οι εργασίες αποκατάστασης, αλλά και η απαγόρευση της κυκλοφορίας, προτού άλλο ένα μνημείο του ένδοξου παρελθόντος οδηγηθεί σε οριστική κατάρρευση. Και επιπρόσθετα η αξιοποίησή του μέσα στον τουριστικό σχεδιασμό μπορεί να προσδώσει έναν διαφορετικό τόνο στην φυσιογνωμία της πόλης και να την κάνει πιο ανθρώπινη. Ειδικά το τελευταίο πιστεύεται όλο και περισσότερα από τους κατοίκους του Αργοστολίου και ελπίζουμε ότι θα γίνει πριν είναι πλέον αργά.
Το Φρούριο του Αγίου Γεωργίου (Κάστρο) υψώνεται πάνω από το χωριό Περατάτα. Βρίσκεται κτισμένο πάνω σ’ ένα λόφο περίπου 300 μ. ύψους, στα νότια του Αργοστολίου και σε απόσταση πέντε χιλιομέτρων. Έχει έκταση περίπου 16.000 τ.μ. και περίμετρο τειχών 600 μέτρων. Έχει σχήμα πολυγωνικό και αποτελείται από τρία μέρη: Το εξωτερικό περιτείχισμα, τον εσωτερικό περίβολο που έχει σχήμα πετάλου, και μια βραχώδη κορυφή που βρίσκεται στο κέντρο του περιβόλου, όπου σώζονται τα ερείπια του λεγόμενου Παλαιού Φρουρίου. Πιθανότατα κτίστηκε τον 12ομ.χ. αιώνα από τους Βυζαντινούς Αυτοκράτορες.
Οι Βενετοί μόλις έγιναν κύριοι του νησιού φρόντισαν αμέσως για την οχυρωματική ενίσχυση του φρουρίου. Το 1504 κατασκευάστηκε ένα νέο εξωτερικό περιτείχισμα που σώζεται μέχρι σήμερα από το μηχανικό Νικόλαο Τσιμάρα και από ειδικούς τοιχοδόμους που κλήθηκαν από τη Βενετία. Από εδώ και πέρα οι προσθήκες και βελτιώσεις που γίνονται είναι συχνές.
Μέσα στο φρούριο υπήρχαν κτίρια δημόσια και ιδιωτικά, ναοί, αποθήκες τροφίμων και πυρομαχικών, στρατώνες, νοσοκομεία, φυλακές, δεξαμενές νερού. Ακόμη υπάρχουν πληροφορίες ότι πάνω σε πολλά κτίρια ήταν εντοιχισμένα οικόσημα ευγενών. Σήμερα πάνω στις σωζόμενες επάλξεις διακρίνονται θυρίδες τηλεβόλων, πολεμίστρες για ελαφρότερα όπλα και παρατηρητήρια. Επίσης σώζονται υπολείμματα μιας γέφυρας, που έγινε στην περίοδο της γαλλικής κατοχής του νησιού και ένωνε τις επάλξεις.
Στο εσωτερικό του φρουρίου, σε μια μικρή πλατεία, βρίσκονται τα ερείπια μιας καθολικής εκκλησίας του Αγίου Νικολάου στην οποία είχαν ταφεί δύο επίσκοποι και μερικοί από τους ”προβλεπτές” της Κεφαλονιάς και ένα τούνελ, που ξεκινούσε από τις επάλξεις και κατέληγε στην λιμνοθάλασσα του Κουτάβου στο Αργοστόλι και εξυπηρετούσε ανάγκες άμεσης εξόδου. Το φρούριο του Αγίου Γεωργίου χάνει την αμυντική του σημασία από τα τέλη κιόλας του 16ου αιώνα. Η άμυνα πια του νησιού απαιτεί την ανέγερση οχυρών κοντά στις θάλασσες και τα λιμάνια. Το κάστρο υπέστη ζημιές από τους σεισμούς το 1636 και 1637. Οι τελευταίοι σεισμοί του 1953 προξένησαν μεγάλες καταστροφές. Το κάστρο υπήρξε η πρωτεύουσα της Κεφαλονιάς μέχρι το 1757 όταν έγινε νέα πρωτεύουσα το Αργοστόλι
Ο Άγιος Γεράσιμος είναι ο προστάτης του νησιού. Στη μονή που βρίσκεται στην περιοχή των Ομαλών, διατηρείται άφθαρτο και ευωδιάζον το σκήνωμα του Αγίου. Πριν το 1554 η μονή ήταν αφιερωμένη στην Παναγία. Ο Γεράσιμος Νοταράς, μοναχός από τα Τρίκαλα Κορινθίας, την ανέδειξε σε σημαντικό γυναικείο μοναστήρι μετά το 1560. Προς τιμήν του Αγίου γίνονται δυο μεγάλα πανηγύρια το χρόνο, στις 16 Αυγούστου (μέρα θανάτου του) και στις 20 Οκτωβρίου (μέρα ανακομιδής των λειψάνων του).
Προσκυνητές απ’ όλα τα μέρη της Ελλάδος έρχονται για να προσκυνήσουν το θαυματουργό σκήνωμά του. Το σκήνωμα του Αγίου μεταφέρεται με πομπή, 500 περίπου μέτρα από την εκκλησία ως έναν μεγάλο πλάτανο όπου βρίσκεται ένα πηγάδι που το έσκαψε ο ίδιος ο Άγιος με τα χέρια του.
Παρά το ότι έχει κτιστεί καινούριο μοναστήρι, υπάρχει και η παλιά εκκλησία , όπου βρίσκεται το ασκητήριο του Αγίου με διάφορα αντικείμενα που ο ίδιος χρησιμοποιούσε.
Ο Άγιος Γεράσιμος κοιμήθηκε στις 15 Αυγούστου του 1579 και το πατριαρχείο τον ανακήρυξε Άγιο το 1622 όταν στις 20/10/1581 έγινε ανακομιδή των λειψάνων του και το σώμα του βρέθηκε άθικτο κι ανέδιδε μια ευχάριστη μυρωδιά.
Το Αρχαιολογικό Μουσείο στην πρωτεύουσα της Κεφαλονιάς φιλοξενεί την αρχαιότητα του νησιού μας. Το παλιό Μουσείο καταστράφηκε από τους σεισμούς το 1953. Μετά από πολυετής προσπάθεια οικοδομήθηκε το 1960 και μέχρι σήμερα μπορούμε να θαυμάσουμε την πρώιμη ιστορικότητα της Κεφαλονιάς. Το Μουσείο διαθέτει ευρήματα από τα προϊστορικά και ρωμαϊκά χρόνια και κυρίως από την μυκηναϊκή περίοδο.
Αν θα σταθείτε στις προθήκες του Μουσείου θα απολαύσετε τα αρχαία χρυσά νομίσματα, χάλκινα σπαθιά, σφραγίδες, πολύτιμες χάντρες και εργαλεία παλαιολιθικού ανθρώπου στην Κεφαλονιά, δημιουργήματα γεωμετρικής και αρχαϊκής κεραμικής.
Η πρώιμη συλλογή των ευρημάτων του Γιώργου Καββαδία θα τραβήξει την προσοχή σας.
Η Άσσος ήταν πρωτεύουσα του βορινού τμήματος της Κεφαλονιάς για αρκετά χρόνια, από το 1593, έχοντας και το προνόμιο της έδρας του δεύτερου ενετού προβλεπτή του νησιού.
Η υπόθεση για την ανέγερση του φρουρίου της Άσσου ανοίγει το 1585, όταν πρεσβεία της Κοινότητας της Κεφαλονιάς ζητεί από την βενετική Γερουσία την ίδρυσή του, με σκοπό να καταφεύγει σ’αυτό ο πληθυσμός του νησιού σε περίπτωση πολέμου και πειρατικών επιδρομών.
Η υλοποίηση όμως των σχεδίων αρχίζει 8 χρόνια αργότερα το1593. Στόχος των Βενετών ήταν να ιδρυθεί ένα ισχυρό φρούριο-πόλη με μόνιμο πληθυσμό.
Το φρούριο θα χάσει τη στρατηγική του σημασία μετά το 1684 όταν πια θα ανακτηθεί η Λευκάδα από τους Βενετούς. Η διοίκησή του όμως θα παραμείνει στα χέρια Προβλεπτή ως την οριστική κατάλυση της βενετικής κυριαρχίας (1797).
Σήμερα διατηρούνται ερείπια του φρουρίου. Η είσοδος του είναι θολωτή. Έχουν διασωθεί ερείπια των τειχών μήκους 2.000 μέτρων καθώς και η κατοικία του ενετού Προβλεπτή, οι στρατώνες και η εκκλησία του Αγίου Μάρκου.
Ο φάρος, γνωστός ως “φανάρι” βρίσκετε κοντά στο Αργοστόλι στον γύρο της Λάσσης. Κτίστηκε το 1820 βασισμένος σε αγγλικό αρχιτεκτονικό σχέδιο. Το 1953 κατά την διάρκεια του μεγάλου σεισμού καταστράφηκε ολοσχερώς αλλά ανοικοδομήθηκε στην αρχική του μορφή.
Το σπήλαιο της Δρογκαράτης βρίσκετε μερικά χιλιόμετρα έξω από το λιμάνι της Σάμης. Έχει 45 μέτρα πλάτος, 21 μέτρα βάθος, 9 μέτρα ύψος και χωρίζετε σε δύο μέρη. Το πρώτο μέρος, η οροφή του σπηλαίου, κατέρρευσε απο σεισμό και από αυτήν μπορείτε να δείτε μόνο κάποιους σταλακτίτες. Το δεύτερο μέρος δηλαδή το κυρίως σπήλαιο είναι προσβάσιμο για τους επισκέπτες.
Επίσης στον κυρίως χώρο του σπηλαίου γίνονται πολιτιστικές εκδηλώσεις, καθώς διαθέτει μοναδική ακουστική, εξού και ο χαρακτηρισμός του ώς “Θέατρο Αποθέωσης”. Οι επίσημοί κάθονται στο “Βασιλικό Θεωρείο” το οποίο προσφέρει μοναδική θέα από την κορυφή του σπηλαίου και οι μουσικοί κάθονται στην αντίθετη πλευρά σε μία ειδικά διαμορφωμένη εξέδρα κατά μήκος των βράχων. Το σπήλαιο μπορεί να φιλοξενήσει κοινό 500 ατόμων.
Ο τεχνητός φωτισμός σε συνδυασμό με την αντανάκλαση των σταλακτιτών δημιουργούν ένα μοναδικό οπτικό υπερθέαμα.
Η Ιακωβάτειος Βιβλιοθήκη βρίσκεται στο δυτική άκρη του Ληξουρίου και στεγάζεται στο προσεισμικό αναστηλωμένο αρχοντικό των Τυπάλδων-Ιακωβάτων και αναπαλαιώθηκε το 1984. Αποτελείται από 14 δωμάτια, τα οποία είναι διακοσμημένα με φατνώματα στην οροφή, που είναι και το κύριο χαρακτηριστικό του αρχοντικού, όπως επίσης και οι 30.000 τόμοι βιβλίων, από τους οποίους το 1/5 είναι εκδόσεις του 16ου, 17ου, 18ου, 19ου αιώνα.
Το Μουσείο της Βιβλιοθήκης λειτουργεί στον όροφο του κτιρίου και η συλλογή του περιλαμβάνει χειρόγραφα των αδελφών Ιακωβάτων, εκκλησιαστικά άμφια, παλαιά έπιπλα (κρεβατοκάμαρα του Μητροπολίτη, προσωπογραφίες, μολιβδόβουλο του 1854, ψαλτήρι 4γλωσσο, , αρχιερατικές στολές, εγκόλπια κ.ά.
Επίσης περιλαμβάνει:36 σπουδαίες εικόνες (από τις οποίες ξεχωρίζουν δύο φορητές η “Σύναξις των Ταξιαρχών” του Φιλόθεου Σκούφου, και “Το εν Χώναις θαύμα” του Μιχαήλ Δαμασκηνού, 3 χειρόγραφα Ευαγγέλια από περγαμηνή του 10ου, 14ου και 15ου αιώνα σε δέρμα ζώου και γραμμένα με το χέρι.
Κοργιαλένειος βιβλιοθήκη και ιστορικό και λαογραφικό μουσείο
Το Μουσείο στεγάζεται στο ισόγειο του επιβλητικού κτιρίου της Κοργιαλενείου Βιβλιοθήκης, το οποίο ιδρύθηκε το 1962 από την Ελένη Μ. Κοσμετάτου και άρχισε να λειτουργεί το 1966 με δαπάνες του Ευάγγελου Μπασιά. Παρόλο που η οργάνωσή του καλύπτει μόνο 37 χρόνια δεν παύει ποτέ να είναι ένα άρτιο πνευματικό ίδρυμα, το οποίο είναι στελεχωμένο με πλούσιο και λειτουργικό προσωπικό.
Το υλικό του ιστορικού αρχείου του Μουσείου απεικονίζει την ιστορία του νησιού μας από τις αρχές του 15ου αιώνα έως το 1848. Σκοπός του Μουσείου είναι να διατηρηθεί στη μνήμη μας η εικόνα της Κεφαλονιάς, όπως επικρατούσε πριν από τους καταστροφικούς σεισμούς το 1953.
Σε ειδικές αίθουσες του Μουσείου ο επισκέπτης μπορεί να θαυμάσει τα καθαρά λαογραφικά στοιχεία, τα ιστορικά συμβάντα και την ιστορική τέχνη, όπως επίσης και τα δείγματα ζωής της ανώτερης αρχοντικής τάξης.
Συγκεκριμένα στο Μουσείο έχουν συγκεντρωθεί ιστορικά έγγραφα, προσωπογραφίες, συλλογές προσωπικών αντικειμένων ιστορικών προσώπων, πορσελάνες, ασημικά, χαλκώματα, κεντήματα κεφαλλονίτικης τέχνης, κρεβατοκάμαρα του παλιού ρυθμού, οικιακά και αγροτικά σκεύη και εργαλεία, χάρτες, λιθογραφίες, υδατογραφίες, αξιόλογα έργα μεταλλοτεχνίας, φωτογραφικά αρχεία αποτελούμενα από 3.000 περίπου φωτογραφίες, εκκλησιαστικά σκεύη, εικόνες και ξυλόγλυπτα του 17ου, 18ου και 19ου αιώνα, νομίσματα, βιβλιοθήκη 500 περίπου βιβλίων κ.ά
Η Κοργιαλένειος Βιβλιοθήκη στεγάζετε στο ίδιο κτίριο με το ομώνυμο Μουσείο στο Αργοστόλι Θεμελιώθηκε το 1924 με Δωρεά του Μαρίνου Κοργιαλένειου από τον οποίο πήρε και το όνομά της.
Αν και υπέστη σοβαρές ζημιές στους σεισμούς του 1953 η βιβλιοθήκη επισκευάστηκε στην αρχική της μορφή Σήμερα είναι ανοικτή στο κοινό και μπορείτε να δείτε πάνω από 46.000 χιλιάδες τίτλους βιβλίων.
Επίσης πολλά σημαντικά πολιτιστικά και πνευματικά γεγονότα λαμβάνουν χώρα σε αυτήν κάθε χρόνο.
Μύρτος
Αναμφισβήτητα, μια από τις ομορφότερες παραλίες στην Ελλάδα και παγκόσμια. Η άσπρη ακτή συναντά το μπλε της θάλασσας που είναι παρούσα σε κάθε πιθανή σκιά. Η θεά από την ενδιάμεση στάση ψηλά στο δρόμο σου κόβει την ανάσα.
Ρωμαϊκή βίλα, Σκάλα
Ερείπια ρωμαϊκής βίλας του 3ο αιώνα π.χ στην περιοχή της Σκάλλας. Η αρχαιολογική σκαπάνη έφερε στο φως, άψογα διατηρημένα μωσαϊκά και ψηφιδωτά με περίπλοκές παραστάσεις.
Τζανάτα, θολωτός τάφος
Η ανασκαφή σε αυτήν την περιοχή έφερε στην επιφάνεια το μεγαλύτερο θολωτό τάφο που βρέθηκε ποτέ στη δυτική Ελλάδα.
Τα μοναδικά ευρήματα, που περιλαμβάνουν κοσμήματα και μια σφραγίδα, αποδεικνύουν την ύπαρξη ενός σημαντικού Μυκηναϊκού μητροπολιτικού κέντρου.